Alkohol.

– Mahiya ka naman kay Louie, Ian! Birthday na birthday ng tao hindi mo mapagbigyan!
– Nga naman! Tsaka, kung malasing man ang isa, malasing na dapat ang lahat, diba?
– Tama ‘yon!

Hindi ginusto ni Iang makasama sa birthday party ni Louie. Unang-una sa lahat ay hindi niya kaugali ang mga kaklase niyang lalaki. Gayunman, hindi siya iba para sa mga ito. Ngunit dahil sa pagpupumilit ng may kaarawan ay hindi niya nagawang tumanggi at nakisama na lamang alang-alang sa kasiyahan ng nakararami.

Dahil sa hindi siya sanay sa alkohol, mabilis na dumaloy sa kanyang katawan ang pagkalasing. Naramdaman niya ang matinding pagkahilo bagaman alam pa rin naman niya ang mga nangyari sa kanyang paligid. Unang beses niya itong uminom ng alak kaya inasahan niya ang ganitong kalalabasan. Hindi niya kinayang makakilos man lamang; sa halip ay natumbang parang posteng dinaanan ng isang malakas na bagyo.

Umaga na nang minulat niya ang kanyang mga mata. Inabot siya ng sampu-sampu bago mapagtantong wala siya sa sariling bahay. Pinalipas niya pala ang buong gabi, sa espiritu ng kalasingan, sa bahay ni Francis, ang best friend ni Louie.

– Gising ka na pala, tol!
– Ano’ng nangyari?
– Nakakatawa ka talaga kagabi. Pasalamat ka inuwi kita dito sa bahay. Naisip ni Louieng ihatid ka namin sa inyo, pero sabi ko hindi pwede. Kung hinatid ka namin sa inyo na ganun ang porma mo, dedz ka sa ermat mo!
– Salamat ha.
– Salamat ka dyan? Ang bigat mo, kung alam mo lang! Hindi ka naman mataba pero mabigat ka.
– Thanks talaga.
– Gan’to na lang, tol—pabor mo na lang sa’kin to. Tulong ko sa’yo ‘to. Malay mo ‘pag nagka-problem ako ta’s humingi ako sa’yo ng tulong, diba?

Mahabang paliwanagan ang ginawa niya pag-uwi sa bahay. Sinabi niya sa kanyang nanay na masyado nang delikadong lumabas nang matapos ang party kaya doon na lang ako nagpalipas ng gabi. Malaking himalang naunawaan siya ng aking masungit na nanay. Nadama niya pa rin ang sakit ng katawan kaya’t dumiretso na lang ako sa aking kama at natulog ng mapayapa.